Wat doen de meer traditionele Joden op zaterdag?

De Tora begint met de beschrijving van de schepping. Daar staat te lezen dat G’d nadat Hij op de zesde dag de mens had gemaakt, op de zevende dag rustte. Ter herinnering daaraan is de zevende dag van de week, de zaterdag dus, een rustdag: de sjabbat. Er wordt niet gewerkt of naar school gegaan. En net zoals G’d niets meer maakte op deze dag, maken Joden in een orthodoxe gemeenschap  ook niets meer op de zaterdag.

Dit niets meer maken, heeft vergaande consequenties waardoor Joden op zaterdag, teneinde de sjabbat te kunnen houden, heel veel dingen niet doen waarvan je op het eerste gezicht niet zou verwachten dat het op sjabbat niet mag worden gedaan. In wezen is de sjabbat-dag een zich terugtrekken van hetgeen waarmee je dagelijks bezig bent en je in plaats daarvan, geheel te wijden aan het bijzondere, het verhevene, aan het onalledaagse. Deze geestelijke losmaking wordt vergeleken met bevrijding uit de Egyptische slavernij van de Joden. Niet alleen een fysieke bevrijding ook een bevrijding van het Egyptische denken.

De sjabbat begint op vrijdag tegen de schemering en eindigt 25 uur later op zaterdagavond. Thuis worden twee kaarsen aangestoken en wordt de dag ingewijd door het uitspreken van een gebed en het drinken van een beker wijn. Daarna volgt de maaltijd, die begint met het aansnijden van een van de twee klaarliggende gevlochten broden. Zo’n brood heet: challa.

Ook de volgende dag worden er in het kader van de sjabbat twee maaltijden genuttigd waarbij opnieuw brood wordt gegeten.

Kijk HIER voor achtergrondartikelen over de sjabbat als wekelijkse rustdag.