Verhaal van Leopold Dingfelder en Johanna Dingfelder-Wormser
Karnemelksloot 102, Gouda
Leopold Dingfelder (56) en Johanna Dingfelder-Wormser (51) woonden hier anderhalf jaar.
Het echtpaar had twee zoons, Martin geboren in 1921 en Rudi geboren in 1924. Vader Leopold werd geboren in Uehlfeld in 1886, moeder Johanna in 1891 in Zeitlofs. Leopold was oorspronkelijk slager, een foto toont hen voor hun slagerij, deze werd vernield tijdens de Novemberpogroms van 1938.
De oudste zoon Martin emigreerde al in 1938 naar de VS.
In mei 1939 waagden het echtpaar en hun jongste zoon Rudi een poging om te emigreren. Ze gingen in Hamburg als een van de ruim 900 voornamelijk Joodse opvarenden scheeps op het cruiseschip de St. Louis in de hoop op immigratie in de VS en Cuba. Beide landen weigerden echter om de vluchtelingen op te nemen. Het schip keerde onverrichter zake terug en belandde uiteindelijk in Antwerpen.
Nederland nam 181 vluchtelingen op onder wie het echtpaar en hun zoon.
Zo belandden ze in Rotterdam in juni 1939 waar ze er op diverse adressen woonden.
Gedwongen door de evacuatiemaatregel voor vluchtelingen kwamen ze op 26 februari 1941 met de dan 17-jarige Rudi in Gouda terecht op de Karnemelksloot.
Half oktober 1942 werden ze met zoon Rudi vastgezet in Westerbork. Op 2 februari 1943 volgde de deportatie van de ouders Leopold en Johanna naar Auschwitz, drie dagen later werden ze daar vermoord.
De weg van hun zoon Rudi, die lasser was, liep anders. Op 20 februari 1943 moest hij naar Vught. In Moerdijk moest hij tankgrachten graven. Half september dat jaar kwam hij weer in Westerbork. Begin maart 1944 werd hij gedeporteerd naar Auschwitz. Bij een dodenmars in januari 1945 kwam hij in in Buchenwald terecht en vandaar in Sachsenhausen. Begin mei 1945 werd hij bevrijd.
Na de oorlog woonde hij nog enige tijd in de Reigerstraat in Gouda. In februari 1947 emigreerde hij naar Amerika naar zijn broer. Daar veranderde hij zijn achternaam in Felder, net als zijn broer. Hij ging daar door het leven als Robert (Bob) Felder en stierf in 1986.
Maar hiermee is het verhaal zeker niet ten einde. De Goudse Miranda Groenendijk reageerde op mijn Facebookbericht over de nieuwe Stolpersteine. Haar overgrootouders hadden Rudi Dingfelder nog een schuilplaats geboden in de oorlog en na de oorlog woonde hij bij hen in. Zij schrijft een boek over de familie en heeft contact met een zoon van Rudi.
De foto’s van de net geplaatste Stolpersteine stuurde ze meteen door naar deze kleinzoon van het echtpaar Dingfelder. ‘WOW, we didn’t now that!!! I’m very touched’, reageerde hij. De foto’s vond hij ‘absolutely amazing’.